Siódmy.

Mała beżowa kulka.

Minęło kilkanaście dni i z listopada zrobił się początek grudnia. Kochała grudzień. Był dla niej taki magiczny. Uwielbiała święta. W tym roku jednak świąteczną aurę odłożyła na drugi plan. Już za parę dni miała odbyć się premiera jej najnowszej kolekcji autorskich mebli dla singli. Z każdym dniem jej pewność siebie malała. Była pewna, że w dniu pokazu będzie obgryzać palce ze zdenerwowania i nerwowo krążyć w kółko. Spojrzała na zegarek, który wskazywał prawie dwunastą. Pokręciła głową ze zrezygnowaniem i przekręciła klucz w drzwiach. W mieszkaniu panowała ciemność a więc Malfoy pewnie już spał. Odwiesiła kurtkę na wieszak i zrzuciła buty. Zrobiła krok w przód i poczuła, że jej skarpetka nagle zrobiła się mokra. Zapaliła światło i spojrzała w dół. Tuż koło jej nogi na jej drewnianym parkiecie była żółtawa kałuża.

- Malfoy! - wrzasnęła - co to jest? - blondyn w mgnieniu oka pojawił się koło niej z jakimś dziwnym uśmieszkiem na twarzy.

- To jest kałuża - odpowiedział 

- Tyle zauważyłam - odparła zakładając ręce na piersi - skąd się tu wzięła? - wbiła w niego swoje mordercze spojrzenie.

- Pędzel się pewnie zsikał - wzruszył ramionami i ruszył w stronę kanapy.

- Pozwoliłam ci odejść? - krzyknęła za nim. Nie zatrzymał się więc ona poczłapała za nim. Kiedy przeszła kawałek dostrzegła małą jasno beżową kulkę zwiniętą na jej kanapie. O mały włos nie krzyknęła ponownie - co to jest? - wskazała palcem na kłębek.

- Pędzel - uśmiechnął się z satysfakcją. Jego plan działał idealnie. Nawet lepiej niż ułożył go we własnej głowie. 

- Kto? - wytrzeszczyła oczy.

- Pies zwany pędzlem - dostrzegła jakiś dziwny błysk w jego oczach.

- Co ten kundel tutaj robi? - krzyknęła poirytowana - tego nie było w umowie! - z oburzeniem klapnęła na kanapę obok psiaka, który w końcu się przebudził. Spojrzał na nią czarnymi lśniącymi oczami a jej serce dziwnie zmiękło.

- Jesteś pewna, że nie? - spytał ironicznie i machnął różdżką. Na stole pojawił się pergamin, na którym widniały dwa zupełnie odmienne podpisy - a mały druczek czytałaś?

- Yyyy - zawahała się - no nie - klepnęła się w głowę.

- No właśnie - znów ukazał swoje białe zęby. Podał jej kontrakt. Przesuwała swoje spojrzenie od jednego końca na drugi kawałek aż doszła do tekstu napisanego małą i pochyloną czcionką, który głosił: zgadzam się na wszystkie pomysły Dracona Malfoy'a nawet te najbardziej absurdalne. W tym momencie chciała go udusić.

- Ty przebiegła parszywa tleniona fretko! - wrzasnęła gwałtownie wstając z kanapy. Pędzel leniwie otworzył jedno oko i przekrzywił łeb. Zlustrował Hermionę wzrokiem, ale gdy uznał iż nie stanowi zagrożenia znowu zasnął. Rzuciła w niego kawałkiem papieru. Była naprawdę wściekła.

- Nikt Ci nigdy nie powiedział, że powinno się czytać drobny druczek zanim coś się podpisze? - z jego głosu emanował spokój a ona była coraz bardziej zła. On natomiast za wszelką cenę próbował ukryć swoje rozbawienie. Z każdą chwilą lubił ją coraz bardziej. 

- Co tam jeszcze sobie wymyśliłeś w swojej głowie, hmm? - spytała posyłając mu spojrzenie, które równie dobrze mogło należeć do Bazyliszka.

- Dowiesz się w swoim czasie a teraz się ubieraj - ruszył do wyjścia.

- Słucham? - nie bardzo wiedziała o co chodzi a już na pewno nie zamierzała nigdzie wychodzić.

- Idziemy na spacer - posłał jej jeden ze swoich firmowych smirków - pędzel - zawołał a mała beżowa kulka w ekspresowym tempie zeskoczyła z kanapy i znalazła się koło jego nogi. Założył psiakowi czarną wysadzaną ćwiekami obrożę, do której dopiął łańcuchową smycz zakończoną skórzanym czarnym paskiem. 

- Nigdzie nie idę - rzuciła a on w tym czasie machnął parę razy różdżką sprawiając, że kałuża zniknęła.

- To ty ostatnio chciałaś iść na spacer. Teraz masz taką możliwość - oparł się o framugę drzwi i czekał. Wiedział, że dziewczyna szybko się zdecyduje.

- Niech ci będzie - syknęła zakładając kurtkę. Spojrzała na labradora, który wlepiał w nią swoje oczy a jej serce znów miękło.

- Panie przodem - uśmiechnął się odsuwając od drzwi.

- Och zamknij się i dawaj - wyszarpnęła mu smycz a pędzel jednym susem przeskoczył przez próg.

- Uważaj! - zdążył krzyknąć, ale na nic się to zdało. Nie minęła nawet sekunda jak Hermiona leżała powalona na półpiętrze a pędzel lizał ją w policzek. Zapomniał jej wspomnieć aby go przytrzymała schodząc ze schodów. Zamiast tego oplótł ją swoim łańcuchem i pociągnął w dół. W oczach Malfoy'a pojawiły się łzy. Wyglądała komicznie próbując zrzucić z siebie szczeniaka. 

- Zamiast się śmiać pomógłbyś mi! - fuknęła i zrzuciła z siebie oburzonego psa.

- Już, już - podał jej rękę, którą ona chwyciła. Podniósł ją z łatwością.

- Mam nadzieję, że więcej nie wpadniesz na pomysł aby w nocy spacerować po mieście - otrzepała się z niewidzialnego pyłu i ruszyła przed siebie z dumnie wyprostowaną głową. Malfoy i Pędzel stali osłupiali i wpatrywali się w plecy oddalającej się od nich brunetki. Wyszła na zewnątrz a zimne powietrze zawiało jej w twarz. Szczelniej zakryła się kurtką i ruszyła przed siebie. Zima była coraz bliżej. Czuła to. Choć na ulicach nie leżał jeszcze śnieg było już niesamowicie zimno. Pokusiłaby się nawet o stwierdzenie, że temperatura była już sporo na minusie. Gdzieś za sobą słyszała kroki chłopaka. Nie przejmowała się tym. Szła przed siebie zatracając się w ciemnościach. Kochała noc. Jedyne czego w niej nienawidziła to tych bezsennych momentów kiedy myśli krążyły po jej głowie. Nienawidziła także swojej podświadomości. To właśnie ona najczęściej przypominała jej o tym czego tak bardzo nie chciała pamiętać. To ona w te mroczne wieczory zadawała jej ból ze zdwojoną siłą. 

- Może byś tak poczekała? - usłyszała tuż obok siebie czyjś nierówny oddech.

- Nie było na kogo - odrzekła nawet nie odwracając się w jego stronę. Szarpnął ją delikatnie za łokieć. Mimo wszystko zbyt mocno. Stali twarzą w twarz prawie stykając się nosami. Tonęła w błękicie jego oczu. Były takie nieprzeniknione. Takie niesamowite. Gdyby mogła spoglądałaby w nie całe życie. Speszona odwróciła wzrok a chwilę później znów boleśnie wylądowała na ziemi. Nawet nie zauważyli, że Pędzel okrążył ich nogi i zaplątał w swoją smycz. Nie usłyszeli jego zniecierpliwionego szczekania. Byli zbyt pochłonięci sobą. Spojrzała na Malfoy'a i wybuchnęła śmiechem.

- Z czego się cieszysz? - spytał masując łokieć, który bolał niemiłosiernie.

- Teraz wiesz jak się czułam - znów się zaśmiała a chwilę później on dołączył do niej. Siedzieli na środku chodnika śmiejąc się z samych siebie. Nie przejmowali się szczekającym psem ani obudzonymi ludźmi wychylającymi się z okien. Liczyli się tylko oni.